بازگشت
آیا کنفرانس بن دوم با ایجاد دفتر طالبان در قطر ربطی با یکدیگر دارند؟
محمد همایون سرخابی محمد همایون سرخابی

لندن

 اول ماه جنوری سال 2012 

 

 

کنفرانس تاریخی بن اول که درماه قوس 1380 خورشیدی در شهر بن جمهوری آلمان فدرال دایر گردید ، بدون تردید نقطه عطف در تاریخ مناسبات سیاسی افغانستان و حیات اقتصادی و فرهنگی مردم ما به حساب می آید .                                                                                          

اهداف عمده و اساسی آن کنفرانس که از سوی آمریکا و متحدان غربی آن از قبل تهیه شده بود ، شامل تشکیل دولت انتقالی و موقت ، تصویب قانون اساسی ، برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و شورای ملی ، تامین صلح و ثبات دایمی ، محو کامل لانه های تروریستی و بهبودی وضع دلخراش زندگی مردم بود .                                                                                         

گرچه جهت تحقق اهداف فوق از نظر سمبولیک گام های لازم و معینی برداشته شد ، مگر بنابر ضعف دولت داری و مدیریت ناسالم و بخصوص نفوذ موثر ایجینت های پاکستانی و ایرانی  در ادارات مهم دولتی و تلاش های مذبوحانه عناصر تمامیت خواه و ضد وحدت ملی ، که افغانستان را مال شخصی و سایر ملیتهای را اسیران جنگی میپندارند ، نتنها طی ده سال گذشته با فرصت سوزی های عمدی از این امکانات سیاسی و منابع سرشار مالی جهت ایجاد تحولات بنیادی در کشور استفاده موثر صورت نگرفت بل میهن ویران شده ما وارد مرحله نوین از پیشرفت های اقتصادی ، سیاسی و نظامی نیز نگردید .                                                                        

این شیادان بی رحم تاریخ با این اعمال بیشرمانه خویش نتنها بهترین فرصت های مناسب تغییر و امید را از دست دادند بل به رنج و عذاب توده های میلیونی میهن ما فزونی بخشیده و فضای عدم اعتماد و ناباوری میان اقوام و ملیت های کشور را تقویت نمودند .                                        

زد و بند های پنهانی و آشکار با طالبان وحشی و در حاشیه راندن و ترور شخصیت های با نفوذ ملی و منتقدین دولت ، تولید و قاچاق مواد مخدر یکی از دست آورد های این گروه جنایت پیشه طی ده سال گذشته میباشد .                                                                                         

پدیده شوم فساد اداری که لکه ننگ ابدی را بر جبین زمام داران کشور جاودانه ساخته است ، با انتقال خریطه های مملو از دلار های نقد امدادی ایالات متحده آمریکا ، ایران و سایر کشور ها از مقام ریاست جمهوری توسط آقای داود عمر زی رئیس پیشین دفتر آقای کرزی و فعلاً سفیر کبیر و نماینده خاص دولت افغانستان در پاکستان آغاز گردید .                                                      

این خیانت و جنایت بزرگ ملی نتنها صدای زنگ خطر چور دارایی های عامه را در کشور به صدا آورد بل زمینه تشویق و گسترش لجام گسیخته فساد اداری را طور بی سابقه ای نیز در سراسر افغانستان مساعد و ترویج نمود .                                                                        

برادران ، اقارب و وا بستگان زمام داران دولت مافیایی کنونی که در پیش آهنگی این افتضاح تاریخی قرار دارند ، در غارت دارایی های عامه از دیگر دزدان و چپاولگران جهادی و غیر جهادی پیشی گرفته و با دستبرد بیش از هفت صد ملیون دلار دارایی کابل بانک ، رکورد غارتگری را در کشور قایم نمودند .                                                                              

عناصر فرصت طلب ، حریص و غنوده در آغوش کشور های غربی و آمریکا که در انتظار چنین فرصت های طلایی بودند ، برق آسا به کشور هجوم آورده با دادن رشوه و سرقلفی به کرسی های مهم و پر درآمد دولتی دست رسی پیدا و با غارت پول های باد آورده به رنج و عذاب مستضعفان و مستمندان میهن فزونی بخشیدند .                                                                                

بعد از گذشت ده سال حیات ذلت بار این دزدان بی عاطفه و چپاولگران بی باک ، کنفرانس بین المللی بن دوم در اوایل ماه دسامبر سال 2011 عیسوی با وصف تحریم حکومت پاکستان ، با اشتراک بیش از یک صد نماینده با اعتبار کشور های جهان و تعداد بیشمار ناظران جامعه مدنی و رسانه های جهان به شکل بی سابقه و شان داری در جمهوری آلمان فدرال دایر گردید ، که میتواند نقطه عطف دیگری در تاریخ مناسبات سیاسی افغانستان با جامعه جهانی به حساب آید . خوشبختانه این رویداد بزرگ تاریخی ، مردم جفا کشیده افغانستان را در مرکز تقابل و مبارزه بر ضد تروریزم جهانی و بنیاد گرایی مذهبی قرار داد و دولت پاکستان که مدت ده سال خود را متحد نظامی و سیاسی آمریکا در جنگ علیه تروریزم میخواند ، به حاشیه راند و این کشور متجاوز را به انزوای مطلقه سیاسی کشانید و فصل تازه ای را در معادلات دیپلماتیک منطقه باز نمود .         

زیرا بعد از کشته شدن اوسامه بن لادن در حومه اسلام آباد ، اداره جهنمی ای ، اس ، آی پاکستان نسبت پنهان کاری ها و خلاف ورزی های پی در پی در برابر ولی نعمت هایش زیر فشار گسترده و انتقاد جدی جامعه جهانی در راس ایالات متحده آمریکا قرار گرفته و زمینه قطع میلیونها دلار کمک های نقد به آن کشور را ببار آورد و زمینه همکاری دوامدار و مشارکت جدید میان افغانستان و جامعه جهانی را بیشتر از پیش مساعد و مستحکم ساخت .                                   

در امضای سند نهایی کنفرانس بن دوم به افغانستان وعده داده شد ، بعد از خروج نیرو های نظامی و سپردن امور به خود این کشور تا ده سال آینده نیز جامعه جهانی به کمک های اقتصادی خود  برای مردم افغانستان کماکان ادامه خواهد داد .                                                          

با درد و دریغ پدیده فساد اداری در افغانستان که در صدر گفتگو های کنفرانس بن دوم قرار داشت ، زمینه واکنش جدی کشور های کمک دهنده را نیز پیشکش حضور رئیس جمهور کرزی نمود . در این همایش بزرگ جهانی طور جدی از آقای کرزی و هیات رهبری دولت افغانستان تقاضا به عمل آمد تا ضرورت مبارز علیه فساد اداری را در صدر برنامه کاری و دستور وظایف همیشگی خویش قرار بدهند و در محو کامل آن گام های موثر بردارند .                                             

کشور های کمک دهنده طور متفق ابراز نظر نمودند که ( میتوانیم با افغانستان کمک نمایم ، این دولت و ملت افغانستان است که باید راه های حل مصرف درست ، بجا و صادقانه مساعدت ها را بیابند ، زیرا این مشکل از خارج کشور بر افغانستان تحمیل نشده است ، باید راه حل این معضله نیز در داخل کشور طور جدی جستجو گردد ) .                                                               

عدم توجه به این امر مهم و حیاتی میتواند زمینه کاهش و حتی قطع کمک های جامعه جهانی را نیز به افغانستان فراهم سازد .                                                                                      

در این همایش بزرگ بین المللی نتنها به نقش طالبان در حاکمیت آینده کشور و باز گشایی دفتر برای این گروه بدنام مطالبی بیان و تصمیمی اتخاذ نگردید ، بل به گونه ای ، موضوع مصالحه با طالبان به حاشیه رانده شد و صرف از صلح و تفاهم ملی سخن به میان آمد و بس .                    

ولی با درد و دریغ روزنامه واشنگتن پست به تاریخ 23 ماه دسامبر سال 2011 خبر بازگشایی دفتر سیاسی برای طالبان در قطر و انتقال پنج زندانی طالب و حذف نام ملا محمد عمر و سایر اعضای این گروه را از فهرست تروریست های جهان تایید و همچنان نشریه معتبر آمریکایی آتلانتیک نیز اعلام نمود که نام ملا عمر هیچ گاهی در فهرست تروریست ها نبوده است .           

آماده گی کشور قطر برای پذیرش دفتر نمایندگی طالبان و توافق حاصله میان آمریکا و گروه طالبان که به وساطت سید طیب آغا رئیس پیشین دفتر ملا محمد عمر بدون اطلاع و موافقت قبلی آقای کرزی صورت گرفته است ، ضربه مهلکی به اعتبار و حیثیت سیاسی شخص رئیس جمهور و دولت افغانستان وارد نموده است .                                                                              

دولت افغانستان به دنبال استقبال حکومت قطر از باز گشایی دفتری برای طالبان ، سفیرش را از دوحه به کابل فرا خواند و وزارت خارجه و شخص رئیس جمهور کرزی از ناچاری طی اعلامیه موافقت مشروط خود را با افتتاح این دفتر در قطر ابراز نموده افزودند که : افغانستان ترجیح میدهد میزبان چنین گفتگوها عربستان سعودی و یا کشور ترکیه باشد ، ولی کشور میزبان نباید نقش محوری در گفتگو ها را داشته باشد .                                                                      

ایجاد دفتر طالبان بدون شک در هر جایی که باشد ، میتواند ضربه بزرگی به تضعیف مشروعیت حاکمیت ملی افغانستان وارد نماید .                                                                               

با درد و دریغ در پی این شایعات مهم ، آقای جو بایدن معاون رئیس جمهور آمریکا با چرخش 180 درجه از تغییر سیاست قبلی کشورش به مجله نیویورک تایمز خبر داده گفت که : طالبان دشمن آمریکا نیستند ما برای آن به افغانستان رفته ایم تا القاعده را شکست بدهیم .                     

این اظهارات که از سوی سخن گوی قصر سفید آمریکا نیز مورد تائید قرار گرفت ، در حقیقت مشروعیت دادن به این گروه تروریستی است و شدیداً باعث نا امیدی و عدم رضایت دولت های افغانستان و پاکستان نیز گردیده است .                                                                           

آمریکای ها تلاش دارند تا گروه دهشت افکن طالبان این گاو شیری پاکستان را از سلطه آی ، اس ، آی پاکستان خارج نموده و نفوذ گسترده و مستقیم خود را بر آن گروه آدمکش قایم سازد .          

زیرا به نظر آنها این سازش پذیری میتواند علاوه به آوردن ثبات و امنیت در افغانستان ، از صدور چک های سفید پی در پی برای پاکستان نیز جلوگیری نماید .                                      

سیاستمداران و نشرات روز نامه های غربی در ارتباط این چرخش پیوسته اصرار میورزند که ، حکومت افغانستان طی ده سال گذشته نتنها نتوانسته است از موجودیت جامعه جهانی به وجه احسن به نفع مستمندان و مستضعفان کشور استفاده موثر نماید ، بل بروز بی اعتمادی میان مردم و دولت ، ضعف اداره دولت ، فساد  لجام گسیخته اداری ، نیرومندی دهشت افکن ها ، در حاشیه راندن و ترور شخصیت های با نفوذ ملی ، آمریکا و سایر کشور های غربی  را وا داشته است تا در مورد افغانستان تجدید نظر نمایند ، زیرا افغانستان به سوی بحران و کشمکش های داخلی و منطقوی حرکت می نماید .                                                                                         

کشورهای کمک کننده همچنان از وضعیت موجود در افغانستان دل سرد و خسته شده و برای ساختن یک نظام سیاسی بهتر تلاش مینمایند .                                                                  

بنابر اظهار نظر رسانه ها ، تغییر سیاست غرب در مورد افغانستان یک امر اجتناب ناپذیر است باید حکومت افغانستان خواهی نخواهی در برابر این تصمیم موافقت خویش را ابراز نماید .          آقای کرزی  میتواند مانند هر رهبر دیگر دوستان منطقوی و فرا منطقوی برای کشورخود انتخاب نماید ولی هرگز قادر نیست تا طور دلخواه برای خود همسایگان مورد نظر خویش را تعیین و انتخاب نماید .                                                                                                         

بناً احترام به حقوق همسایگان و رعایت اصل زرین حسن همجواری و همسایگی نیک یکی از ضرورت های اولیه و اساسی هر کشور جهان منجمله افغانستان نیز به حساب می آید .              

موضوع خط مرزی دیورند بین افغانستان و پاکستان که به یک زخم چرکین تاریخی مبدل گردیده یک چالش عمده و اساسی اختلاف میان این دو کشور مسلمان و برادر به حساب می آید .           

 مردم هر دو کشور از ادامه جنگ و وضع رقّت بار کنونی کاملاً خسته و دلگیر شده و توان تحمل بیشتر آن را بکلی از دست داده اند .                                                                              

زمام داران کشور باید ، ابتکار عمل را در دست گیرند و جهت پایان بخشیدن به دوام جنگ و خشونت با یک نگرش عالمانه و دلسوزانه به  ندای ملت خویش لبیک گویند و به دوام این نزاع خونین تاریخی خاتمه بدهند و کشور را برای همیش از باتلاق جنگ های فرسایشی ، نا امنی و اسارت سیاسی اجنبی ها نجات بدهند .                                                                           

توقع اکثریت مردم افغانستان از آقای کرزی این است که با در نظر داشت جو مساعد کنونی و انکشاف سریع اوضاع سیاسی منطقه ، با یک جسارت تاریخی و گرفتن امتیاز گشایش راه مستقل ترانزیتی و بندر مستقل آبی برای افغانستان در بحر هند و شناسایی خط دیورند به حیث مرز مشترک بین هر دو کشور برادر و مسلمان افغانستان و پاکستان ، تحت نظر شورای امنیت سازمان ملل متحد به دوام این تراژیدی و نزاع خونین نیم قرن خاتمه بدهند و برای همیش کشور و مردم افغانستان را از شر این مصیبت عظیم نجات داده و در شاه راه پیشرفت و ترقی رهنمون گردانند . 

 و من الله التوفیق        


January 1st, 2012


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
گزیده مقالات